Στόχος αυτής της δημοσκόπησης ήταν να διερευνήσει τη συχνότητα και τον τρόπο χρήσης της ψηφιακής τεχνολογίας και των ψηφιακών εργαλείων από νέους και εφήβους. Να εντοπίσει κατά πόσο και αν επωφελούνται από τη χρήση του διαδικτύου στην εκπαίδευσή τους και γενικά στις καθημερινές τους δραστηριότητες, και εάν οι «ψηφιακές δεξιότητες» που αποκτούν θα μπορούσαν να θεωρηθούν ένα κομμάτι μάθησης και κοινωνικοποίησης. Η δημοσκόπηση στόχευε επίσης να διερευνήσει τις γνώσεις των νέων για θέματα διαδικτυακής προστασίας και να επικεντρώσει στις αλλαγές που πρέπει να γίνουν για την αντιμετώπιση του ζητήματος της ψηφιακής ένταξης ή του ψηφιακού χάσματος.
Στη δημοσκόπηση συμμετείχαν 207 U-Reporters, που αντιστοιχεί σε ποσοστό ανταπόκρισης 99%. Οι περισσότεροι από τους ερωτηθέντες (57%) ήταν μεταξύ 15-19 ετών, ενώ το 19% ήταν κάτω των 15 ετών. Τα κορίτσια συμμετείχαν πιο ενεργά, αντιπροσωπεύοντας περισσότερους από τους μισούς (57%) των ερωτηθέντων. Η κορυφαία περιφέρεια από την οποία προήλθαν οι συμμετέχοντες ήταν η Αττική, ακολουθούμενη από την Κεντρική Μακεδονία και τη Θεσσαλία.
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα, οι περισσότεροι από τους U-Reporters (60%) που συμμετείχαν στη δημοσκόπηση χρησιμοποιούν τα smartphone τους στην καθημερινότητά τους, ακολουθούμενοι από όσους χρησιμοποιούν φορητούς υπολογιστές (22%), tablet (10%) και επιτραπέζιους υπολογιστές (8%). Επίσης, περισσότεροι από τους μισούς U-Reporters (57%) χρησιμοποιούν τις ψηφιακές τους συσκευές μεταξύ 2-6 ωρών, ενώ το 24% τις χρησιμοποιεί για περισσότερες από 6 ώρες καθημερινά.
Απαντώντας στην ερώτηση σχετικά με τις τρεις κύριες χρήσεις των ψηφιακών συσκευών, οι U-Reporters επέλεξαν τα εξής: 27% χρησιμοποιεί ψηφιακές συσκευές για λήψη βίντεο και μουσικής, 20% για επικοινωνία με την οικογένεια και τους φίλους και το 14% για να αφιερώνει χρόνο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Επιπλέον, το 65% των ερωτηθέντων τόνισε ότι τα ψηφιακά εργαλεία θα μπορούσαν να διευκολύνουν τη μαθησιακή διαδικασία όλων των παιδιών, ενώ το 20% δήλωσε την αβεβαιότητα του επί του θέματος και το 15% είπε ότι τα ψηφιακά εργαλεία δεν μπορούν να διευκολύνουν τη μαθησιακή τους διαδικασία. Ενδεικτικά, παρατίθενται κάποιες απαντήσεις που αφορούν στο τελευταίο: «δεν έχουν όλα τα παιδιά πρόσβαση σε ψηφιακά εργαλεία και, αν έχουν, αυτή μπορεί να είναι περιορισμένη. Τα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες μπορεί επίσης να δυσκολεύονται να προσαρμοστούν στη χρήση των ψηφιακών μέσων για μάθηση και διδασκαλία», «οι ψηφιακές συσκευές αποσπούν την προσοχή των νέων» και «οι μαθητές γίνονται παθητικά αντικείμενα και αναγκάζονται να κάθονται πολλές ώρες, χωρίς να κινούνται».
Οι περισσότεροι συμμετέχοντες (90%) δήλωσαν ότι έχουν χρησιμοποιήσει μια ψηφιακή συσκευή για να διευκολύνουν τη διαδικασία μάθησης και μελέτης και μόνο το 10% είπε ότι δεν το έχει κάνει. Συγκεκριμένα, το 27% των ερωτηθέντων που χρησιμοποίησαν ψηφιακές συσκευές δήλωσαν ότι τις χρησιμοποιούν για να παρακολουθήσουν βίντεο που τους βοηθούν να κατανοήσουν καλύτερα ένα επιστημονικό φαινόμενο ή ένα φαινόμενο γραμματικής, ενώ ένα άλλο 27% χρησιμοποιεί ψηφιακά εργαλεία για την ανάπτυξη ψηφιακού περιεχομένου (π.χ. μια παρουσίαση PowerPoint, βίντεο, μια παρουσίαση, κ.λπ.). Το 24% προτιμά επίσης να χρησιμοποιεί ψηφιακή συσκευή για να βελτιώσει τις γνώσεις του σε μια ξένη γλώσσα (Αγγλικά, Ελληνικά, Γερμανικά κ.λπ.) και το 22% για να επικοινωνήσει και να συνεργαστεί με τους συμμαθητές του στην προετοιμασία μιας σχολικής εργασίας.
Όσον αφορά στις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι νέοι χρησιμοποιώντας την ψηφιακή τεχνολογία, οι συμμετέχοντες ανέφεραν ότι «οι πληροφορίες που βρίσκονται στο διαδίκτυο δεν είναι πάντα σωστές, οδηγώντας τον αναγνώστη σε λάθος συμπεράσματα», «τα μάτια μου κουράζονται από τις πολλές ώρες στο διαδίκτυο», «πολλές διαφημίσεις είναι πρόβλημα». Η δυσκολία στον προσδιορισμό του πόσο χρήσιμες είναι οι πληροφορίες τονίστηκε από το 23%, ακολουθούμενο από το 18% που βρίσκει ότι προκαλεί σύγχυση ο τρόπος σχεδιασμού του ιστότοπου, και το 17% που δυσκολεύεται να αποφασίσει τις καλύτερες λέξεις-κλειδιά για διαδικτυακή αναζήτηση. Επιπλέον, σχεδόν το 13% απάντησε ότι μερικές φορές καταλήγουν σε ιστότοπους χωρίς να συνειδητοποιούν πώς έφτασαν εκεί, ενώ το 11% είπε ότι κουράζεται όταν ψάχνει για πληροφορίες στο διαδίκτυο και το 10% ότι μερικές φορές αισθάνεται ότι η αυτοεκτίμησή του μειώνεται κατά την πλοήγηση σε ψηφιακά περιβάλλοντα, ενώ 6% δήλωσε ότι δεν αισθάνεται ασφαλές σχετικά με τα προσωπικά του στοιχεία που θα μπορούσαν να μοιραστούν μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης.
Περισσότεροι από τους μισούς από αυτούς (57%) δήλωσαν ότι δεν γνωρίζουν κανένα περιστατικό διαδικτυακού εκφοβισμού που συνέβη στο κοινωνικό τους δίκτυο και το 43% δήλωσε το αντίθετο.
Ερωτηθέντες εάν γνωρίζουν τις οδούς αναφοράς σε περίπτωση περιστατικών διαδικτυακού εκφοβισμού, οι περισσότεροι από τους συμμετέχοντες (46%) απάντησαν ότι γνωρίζουν τις επίσημες οδούς αναφοράς (αστυνομία κ.λπ.), ενώ το 19% δήλωσε το αντίθετο. Το 35% δήλωσε ότι γνωρίζει και ότι θα αναφέρει το περιστατικό σε έναν έμπιστο ενήλικα (δάσκαλους, γονείς κ.λπ.).
Όσον αφορά την προστασία των διαδικτυακών τους δεδομένων, το 49% των U-Reporters δήλωσε ότι ξέρει τι πρέπει να κάνει για να προστατεύσει τα δεδομένα/απόρρητό του στο Διαδίκτυο, ενώ σχεδόν το 50% δήλωσε ότι δεν είναι σίγουροι ή αγνοούν τι πρέπει να κάνουν.
Τέλος, απαντώντας τι είδους
διαδικτυακά θέματα προσωπικής ασφάλειας μπορούν να αντιμετωπίσουν οι
U-Reporters, το 25% επέλεξε τη λειτουργία απενεργοποίησης της γεωγραφικής
του θέσης (π.χ. Facebook, εφαρμογές), το 24% επέλεξε τη λειτουργία
αλλαγής των ρυθμίσεων κοινής χρήσης των μέσων κοινωνικής δικτύωσης που
επιτρέπει τους άλλους να δουν προσωπικά στοιχεία τους. Η σειρά προτίμησης για
τις υπόλοιπες επιλογές ήταν η εξής: το 24% απάντησε ότι μπορεί να δημοσιεύσει φωτογραφίες/βίντεο
άλλων ατόμων στο διαδίκτυο όταν έχει την άδειά του, το 17% χρησιμοποιεί κουμπιά
«αναφορά κατάχρησης» σε ιστότοπους κοινωνικών μέσων και το 15%
συνειδητοποιεί ότι η λήψη μουσικής , ταινιών ή άλλου υλικού μπορεί να είναι
παράνομη.
